به نام جان آفرین
※ در عذرخواهی از دادخواهی‌های مردم
گاهی دلشوره می‌افتد به جانت،
از حق‌هایی که دیگران به گردنت دارند، و تو نمی‌دانی کجا ضایعشان کرده‌ای!
کدامشان بخشیده‌اند تو را
و کدامشان قرار است حق‌خواهی کنند!
دلشوره می‌افتد به جانِ آدمی، آنوقت که یادش می‌آید، هیچ ظلمِ کوچک و بزرگِ جبران نشده‌ای، آنطرف از قلم نمی‌افتد!
اینجاست که می‌خواهد خدا راهی باز کند برایش تا قبل از سفرش این حسابها تسویه شوند.
و باز علی‌بن الحسین علیه‌السلام، دانه دانه کلمات را در دهان‌مان می‌گذارند و راه را یادمان می‌دهند:
• اللهم انّی أعْتذرُ الیک من مظلومٍ ظُلِمَ بحضرتی فلَم اَنْصُرْهُ
مرا ببخش برای همانوقت که به مظلومی در حضور من ظلم شد و یاری‌اش نکردم،
• و من معروفٍ اُسدِیَ اِلیَّ فلم أشکُرهُ
و کار نیکی درحق من انجام شد و تشکر نکردم،
• و من مسیءٍ اعْتذرَ إلیَّ فلم اعْذِرهُ،
و بدکاری از من عذر خواست و قبولش نکردم،
• ومن ذی فاقهٍ سالنی فلم اُثرْه
ونیازمندی که درخواستی کرد و من اورا ترجیح ندادم،
• و من حق ذی حقٍ لَزِمَنی لمؤمنٍ فلم أُوَفِّرْهُ،
و مؤمنی حقی بر من داشت و ادایش نکردم،
و …
Blog.montazer.ir
موضوعات: بدون موضوع
نظر دهید » 